معنی پوس خنی - جستجوی لغت در جدول جو

فرهنگ گویش مازندرانی

(پُ سُ خُ / خَ)

پرگوئی. بسیارگوئی. پرحرفی. روده درازی. پرچانگی

(دَ)

درخور پوسیدن. که پوسد. که سبکی و تخلخل و تباهی پذیرد. که بچرد. چریدنی (در تداول مردم قزوین)

(نَ / نُو سُ خَ / خُ)

نوسخن بودن. نادره گوئی. تازه گوئی. نوآوری. ابتکار و ابداع در سخنوری:
با همه نادری و نوسخنی
برنتابیم روی از آن کهنی.
نظامی

لبخندی که بقصد انکار تحقیر یا استهزا زنند پوز خنده پوزه خند

در خور پوسیدن آنکه بپوسد

پرگویی

اختلاف نظر

تکرار ترجیع بند و اشعار مراثی به وسیله ی سینه زنان که پس

دوباره خوانی، هم سرایی با خواننده ی اصلی در ترجیع بندها

بینی کوچک، بینی ظریف

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما